Zeepbellen

Vanwege de coronapandemie kunnen we al maanden niet bij elkaar komen als fotoclub. Bij elkaar komen om foto’s samen te zien en te bespreken is juist de grote kracht en stimulans voor een fotoclub en voor de individuele leden. Inmiddels komt er langzamerhand zicht op de vaccinaties en daarmee hopelijk een einde aan de isolatie van velen.
Als fotoclub hebben we ons programma aangepast aan de situatie. Elke 14 dagen hebben we een onderwerp om foto’s van/over te maken. Deze sturen we naar de webmaster die ze verzamelt en op de eigenlijke clubavond op de website ter inzage geeft voor ‘de wereld’. Op deze manier blijft er toch nog iets van het clubverband over.
Voor 18 maart staat er ‘Zeepbel(len) op ons programma. De uitwerking van het onderwerp is verder voor iedereen vrij. Op het internet zijn er voorbeeld foto’s van zeepbel(len) te vinden ter inspiratie en bij de mededeling dat dit het onderwerp voor 18 maart is, hebben we ook een link meegezonden waarin uitgelegd wordt hoe je te werk kunt gaan om een zeepbel te fotograferen.
Ik wil net zoiets foto maken als er in de weblink wordt besproken en ga aan de slag. In mijn fotokamertje maak ik een opstelling. Een ‘borrelglaasje’ vul ik met vloeibaar wasmiddel en plaats ik tegen een zwarte achtergrond. Nog een beetje glycerine erbij want dan zouden de bellen langer blijven staan. Het wasmiddel ziet een beetje doorzichtig okergeel in het glaasje en ik bedenk om er een beetje blauwe inkt aan toe te voegen.
Dan begin ik met een rietje bellen te blazen in het zeep. Dat gaat goed, er ontstaan bellen, veel bellen en ze blijven staan. Ik neem er met mij 80 mm macro lens wat foto’s van. Het resultaat ziet er niet naar mijn zin uit! Overal reflecties in de bellen en het is tamelijk kleurloos. In de internet beschrijving staat dat ik een softbox boven de bellen moet houden voor een mooier resultaat. Inderdaad zie ik hierdoor een beetje meer kleur maar het lijkt er echt nog niet op.
De volgende avond probeer ik het opnieuw, ik wil mij toeleggen op een enkele zeepbel. Wanneer ik het sopje zie staan merk ik dat de inkt helemaal is opgelost, niets meer van terug te zien. Tja, het is natuurlijk een wasmiddel. Ik begin weer bellen te blazen en ontdek hoe ik een enkele bel boven op het glaasje kan krijgen. Eerst een paar kleine belletjes blazen met het rietje onder het oppervlak en vervolgens het rietje boven het oppervlak in een bel houden en deze voorzichtig groter blazen. Dat gaat verrassend goed. De bel blijft ook rustig een minuutje of meer staan. Dan foto’s nemen terwijl ik mijn softbox er in alle standen bij zet om te flitsen. Het werkt niet, ik moet hem voor de kleuren in de zeepbel en vanwege ongewenste reflecties hierin, vlak boven de bel houden en dan flitsen. Dat geeft uiteindelijk het beste resultaat. Maar nu de volgende stap. Hoe krijg ik het een beetje scherp. Dat blijkt ook een uitdaging. Handmatig scherpstellen stond er in de internet beschrijving. Dat is makkelijk gezegd maar ik kreeg het niet voor elkaar. Ik kon het gewoon niet goed genoeg zien. Dan maar automatisch scherpstellen op f16 tot f22 voor wat scherptediepte en scherp op iets onder de bovenrand van de zeepbel. Op de bovenrand scherpstellen lukte niet, dat kreeg mijn camera niet voor elkaar.
Na drie pogingen van een uur ben ik tevreden met de foto’s die ik op de computer terug zie. Wel moet ik in de nabewerking met Lightroom flink croppen, om slechts het bovenste deel van de zeepbel over te houden. Maar dat is verder geen bezwaar, ik houd toch nog wel 2300pixels over. Nu is de vorm naar mijn zin maar de algemene indruk kan nog wel wat nabewerking gebruiken. Temperatuur, belichting, contrast, textuur, helderheid en levendigheid verhoog ik terwijl ik hooglichten, schaduwen en zwarte tinten verlaag. Vervolgens in de tintcurve een kleine S-kromme gemaakt. Tenslotte in het tamelijk nieuwe kleurverlopen panel van Lightroom verplaats ik de hooglichten wat naar het geel en de middentonen naar het oranje. Tenminste die laatste twee zijn wel sterk afhankelijk van de kleuren in de foto. Ook de optie ‘Nevel verwijderen’ doe ik bij de een wel en de andere niet.
Tussendoor heb ik ook nog een zeepbel aan een draadje laten hangen. Dat leek mij wel leuk en dat was het ook, maar mijn softbox kwam zichtbaar in de bovenste helft van de zeepbel en los daarvan ook in de onderste helft, dat geeft een beetje vreemd resultaat. Misschien een andere keer nog eens proberen hoe dat is op te lossen.
Uiteindelijk ben ik tevreden met de resultaten, het was een leuke oefening met meer uitdagingen dan ik had verwacht. Andere clubleden hebben ook moeite, iemand heeft geen softbox maar ook geen flitser. Tja, dan kun je volgens mij het beste eerste een rapportageflitser kopen die ‘off camera’ met een trigger aan te sturen is. Een softbox kun je dan misschien creëren met behulp van een flitsparaplu of een witte doek. Hoewel ik achteraf wel blij was met mijn eigen softbox. Hoewel er ook dan nog wel iets te wensen overblijft want de grootte hiervan was maar net genoeg. Daarnaast hoor ik van iemand die geen kleuren in de bellen ziet, dat moet haast aan de belichting liggen en uiteindelijk kun je de kleuren in de nabewerking ook nog wat helpen, dan moeten ze echter in de basis al wel aanwezig zijn. Tenslotte blijkt ook het blazen van de bellen een kunst, dat heb ik ook zelf moeten leren.

Jan Neefjes